شهید خلبان سرلشکر بابایی، سرو فروتن دفاع مقدس

اخلاق نیکو و افتادگی اش زبانزد عام و خاص بود، او خیلی خاکی بود به طوری که بسیاری نمی توانستند تشخیص دهند که او فرمانده است...

او که می توانست در بهترین شرایط مادی و رفاهی زندگی کند، از همه چیز زندگی اش برای خدمت به اسلام،انقلاب و مردم گذشت.

شهید سرلشکر عباس بابایی که این روزها ایام سالگرد شهادت اوست، بزرگمردی بود که در مکتب شهادت پرورش یافت، مجاهدی که زهد و تقوایش زبانزد عام و خاص و وجودش سرشار از عشق به اهل بیت و در لحظه لحظه خدمتش تابع ولایت بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مرد وارسته ای که وجودش سراسر عشق و از خودگذشتگی بود و هیچگاه از وظیفه ای که بر دوشش نهاده بودند لحظه ای غافل نبود و همواره سختی های کار را بر زندگی راحت و آرام و در رفاه ترجیح می داد.
به راستی او گمنام، اما آشنای همه بود، از آن روستایی ساده دل گرفته تا همسایه اش همه او را بنام عباس خلبان می شناختند.
شهید بابایی در سال ۱۳۲۹ در قزوین دیده به جهان گشود، دوره ابتدایی و متوسطه را در این شهر به تحصیل پرداخت و در سال ۱۳۴۸ به دانشکده خلبانی نیروی هوایی راه یافت و پس از گذراندن دوره آموزش مقدماتی برای تکمیل دوره به آمریکا اعزام شد.
طبق مقررات دانشکده باید به مدت ۲ ماه با یکی از دانشجویان آمریکایی هم اتاق می شد، آمریکایی ها در ظاهر، هدف از این برنامه را پیشرفت دانشجویان در روند فراگیری زبان انگلیسی عنوان می کردند، اما واقعیت چیز دیگری بود.
عباس در همان شرایط تمام واجبات دینی خود را انجام می داد، از بی بند و باری موجود در جامعه آمریکا بیزار بود، هم اتاقی او در گزارشی که از ویژگی ها و روحیات عباس نوشته، یادآور می شود که بابایی فردی منزوی و در برخوردها، نسبت به آداب و هنجارهای اجتماعی بی تفاوت است.
از رفتار او بر می آید که نسبت به فرهنگ غرب دارای موضع منفی می باشد و شدیدا به فرهنگ سنتی ایران پای بند است، همچنین اشاره کرده که او به گوشه ای می رود و با خودش حرف می زند، که منظور او نماز و دعا خواندن عباس بوده است.
بابایی پس از عزیمت به ایران با ورود هواپیماهای پیشرفته اف – ۱۴ به نیروی هوایی، وی که جزو خلبان های تیزهوش و ماهر در پرواز با هواپیمای شکاری اف – ۵ بود، به همراه تعداد دیگری از همکاران، برای پرواز با هواپیمای اف– ۱۴ انتخاب و به پایگاه هوایی اصفهان منتقل شد.
با اوج گیری مبارزات علیه نظام ستمشاهی، بابایی به عنوان یکی از پرسنل انقلابی نیروی هوایی، در جمع دیگر افراد متعهد ارتش به میدان مبارزه وارد شد.
عباس بابایی با دارا بودن تعهد، ایمان، تخصص و مدیریت اسلامی چنان درخشید که شایستگی فرماندهی وی محرز و در تاریخ هفتم مرداد ماه سال ۱۳۶۰، فرماندهی پایگاه هشتم هوایی بر عهده او گذاشته شد.

شوق خدمت در شهید سرلشکر بابایی
به هنگام فرماندهی پایگاه با استفاده از امکانات موجود آن، به عمران و آبادانی روستاهای محروم حومه پایگاه و شهر اصفهان پرداخت و با تامین آب آشامیدنی و بهداشتی، برق و احداث حمام و دیگر ملزومات بهداشتی و آموزشی در روستاها، گذشته از تقویت خط سازندگی انقلاب اسلامی، در روند هر چه مردمی کردن ارتش و پیوند هر چه بیشتر ارتش با مردم، خدمات شایان توجهی را انجام داد.
بابایی، با کفایت، لیاقت و تعهد بی پایانی که در زمان تصدی فرماندهی پایگاه اصفهان از خود نشان داد، در تاریخ نهم دی ماه سال جاری ۱۳۶۲ با ارتقا به درجه سرهنگی به سمت معاون عملیات نیروی هوایی منصوب و به تهران منتقل شد.
او با روحیه شهادت طلبی به همراه شجاعت و ایثاری که در طول سال ها، در جبهه های نور و شرف به نمایش گذاشت، صفحات نوین و زرینی به تاریخ دفاع مقدس و نیروهای هوایی ارتش نگاشت و با بیش از سه هزار سورتی پرواز با انواع هواپیماهای جنگنده، قسمت اعظم وقت خویش را در پروازهای عملیاتی و یا قرارگاه ها و جبهه های جنگ در غرب و جنوب کشور سپری کرد.

حضور موفقیت آمیز در 60 ماموریت جنگی
او به همین ترتیب چهره آشنای بسیجیان و یار وفادار فرماندهان قرارگاه های عملیاتی بود و تنها از سال ۱۳۶۴ تا هنگام شهادت، بیش از ۶۰ ماموریت جنگی را با موفقیت کامل به انجام رسانید.
برای پیشرفت سریع عملیات ها و حسن انجام امور، تنها به نظارت اکتفا نمی کرد، بلکه خود پیشگام می شد و در جمیع ماموریت های جنگی طراحی شده، برای آگاهی از مشکلات و خطرات احتمالی، اولین خلبان بود که شرکت می کرد.
سرلشکر بابایی به علت لیاقت و رشادت هایی که در دفاع از نظام و دفع تجاوز دشمنان از خود بروز داد، در تاریخ هشتم اردیبهشت ماه سال ۱۳۶۶ به درجه سرتیپی مفتخر گردید.
عباس بابایی عید قربان ۱۳۶۶ مصادف با نیمه مرداد، همراه یکی از خلبانان نیروی هوایی (سرهنگ نادری) به منظور شناسایی منطقه و تعیین راهکار اجرای عملیات، با یک فروند هواپیمای اف – ۵ از پایگاه هوایی تبریز به پرواز درآمد و وارد آسمان عراق شد و هنگام بازگشت مورد اصالت ضدهوایی دشمن قرار گرفت و پس از مجروحیت از ناحیه سر در کابین جنگنده به شهادت رسید.

​​​​​​شهید سرلشکر بابایی در قلب مردم قزوین جای دارد
غلامرضا حقایق‌پور مدیرکل بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قزوین با بیان این مطلب، گفت: یکی از افتخارات بزرگ مردم قزوین این است که مهد پرورش شهدایی همچون عباس بابایی و همچنین حسین لشگری بوده که آوازه‌ی آن، نه تنها در کشور بلکه در سطح جهان پیچیده است.
غلامرضا حقایق پور با بیان اینکه همه شهیدان  افزود: با توجه به شخصیت ملی و اثرگذار شهیدان بابایی و لشگری می‌طلبد مسئولان کشوری، بویژه مدیران استانی اهتمام ویژه در معرفی و تبیین ابعاد مختلف زندگی این شهدا داشته باشند.
حقایق‌پور افزود: البته تاکنون اقداماتی در معرفی سیره‌ی شهید عباس بابایی مانند تولید و پخش سریال شوق پرواز انجام شده ولی در خصوص شهید حسین لشگری همین کار حداقلی نیز صورت نگرفته به همین دلیل باید مسوولان با تخصیص اعتبارات مناسب در جهت تولید فیلم و مستند از زوایای مختلف زندگی این شهدای بزرگوار اقدام کنند.

سیره شهدایی چون سرلشکر بابایی را باید به نسل جوان شناساند
این مسئول افزود: در این راستا مسوولیت مدیران استان قزوین سنگین است و باید با یکپارچگی و همدلی فعالیت‌های ترویجی مناسبی در قالب تولیدات فرهنگی و هنری، اعم از فیلم، مستند، تولیدات چند رسانه‌ای و کتاب در شناساندن سیره‌ی شهدای یاد شده به مردم شهر و کشورمان به ویژه نسل جوان انجام دهند.
وی با بیان اینکه تاکنون قزوین حق شهدای ملی شهر خود را ادا نکرده است، گفت: اگر بتوانیم با همکاری مسئولان ارشد استانی و نهادهای دیگر فیلم‌ها و مستندهایی در معرفی این شهدا تولید کنیم توانسته ایم تا حدودی حق‌شان را ادا کنیم.
شهید بابایی خدمات بی‌نظیری به نظام ارایه کرد
حقایق‌پور با اشاره به اینکه شهید بابایی خدمات بی‌نظیری به نظام جمهوری اسلامی به‌ویژه طی هشت سال دفاع مقدس ارایه کرده است، گفت: این شهید بزرگوار بیشتر از آنچه حرف بزند مرد عمل بود و با روحیه‌ی ایثار، ازخودگذشتگی و فداکاری‌ای که داشت در دل مردم جا گرفت.
مدیرکل بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قزوین افزود: مردم شهید بابایی را بیشتر با وجهه‌ی اخلاقی، انسانی، مردمی و بسیجی بودن و خدمات ایشان در دوران جوانی و نوجوانی دبیرستان و دانشگاه می‌شناسند.
وی ادامه داد: ولی شهید بابایی در مسایل فنی و تخصصی نیز برجسته بوده به طوری که در عملیات‌های مختلف به‌ویژه والفجر ۸، ایده‌ای که ایشان مطرح و اجرایی کردند نیروی هوایی عراق را زمین‌گیر کرد.
حقایق‌پور گفت: شهید بابایی به راحتی می‌توانست برای خودش زندگی خوبی فراهم کند ولی از همه تعلقات دنیوی گذشت زیرا آرمان و هدف والاتری که لقای پروردگار بود، داشت، خداوند نیز اجرش را در بهترین روز که عید قربان بود، با شهادتش داد و به مهمانی‌اش پذیرفت.
۷۳۸۹*۳۰۱۳

منبع: ایرنا

کلیدواژه: ایثار و شهادت قزوین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۷۰۸۲۵۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

روایت زندگی تنها شهید فرانسوی دفاع مقدس در نمایشگاه کتاب

«موسیو کمال» داستانی است از زندگی جوانی فرانسوی به نام ژروم است. او بعد از مسلمان شدن در جنگ تحمیلی ایران شرکت می‌کند.

به گزارش مشرق، بهزاد دانشگر با کتاب «موسیو کمال» به نمایشگاه کتاب ۱۴۰۳ تهران می‌آید. این کتاب داستانی است از زندگی جوانی فرانسوی به نام ژروم. او بعد از مسلمان شدن برای تقویت باورهای دینی خود به ایران سفر می‌کند، در قم درس طلبگی می‌خواند و در آخرین روزهای جنگ تحمیلی به آرزوی دیرینش می‌رسد و می‌شود تنها شهید اروپایی دفاع مقدس.

در بخشی از این کتاب می‌خوانید:

«گفت: مادرت برات بمیره! پس تو چرا هیچ زنی دنبال تابوتت نیست قربونت برم؟!» یکدفعه انگار همه ساکت شدند. نفس نمی‌کشیدیم انگار. به خودمان آمدیم. همه‌مان مرد بودیم. یک تعدادی سیاه آفریقایی. یک تعدادی با جثه‌های ریز مالزیایی. چندتایی سرخ و سفیدِ ترک. بقیه هم ایرانی؛ اما همه مَرد. بعد یکی از بین جمعیت در آمد گفت: مادرش مرده خانوم. اگه نمرده بود هم، نمی‌تونست بیاد بالا سر بچه‌ش. همه کس‌وکارش فرانسه‌ن. زن زیر لب ذکری گفت و بعد گفت: پس برید اون‌طرف تا من بیام به‌جای مادرش براش گریه کنم.»

«ژروم ایمانوئل» معروف به «کمال کورسل» ۹ آوریل ۱۹۶۴ در پاریس از مادری فرانسوی و پدری تونسی چشم به جهان گشود. پدرش با نام محمد از مهاجرین تونسی بود که برای کار به فرانسه آمده و در همانجا ماندگار شده بود. ژروم به تبعیت از مادرش آیین مسیحیت را برگزیده بود. وی در دوران نوجوانی سفری به تونس داشت و در آنجا با اسلام آشنا شد و در سن ۱۷ سالگی به دین مبین اسلام و مذهب اهل تسنن گرایش یافت.

شهید کورسل، مسیر طولانی از پاریس تا مرصاد، از مسیحیت تا تشیّع، از زندگی در قلب اروپا تا شهادت در جنگ میان ایران اسلامی و همه دنیای کفر را در هفت سال طی کرد و نامش به عنوان تنها شهید اروپایی دفاع مقدس ثبت شد.. مزار مطهر این شهید والامقام در گلزار شهدای علی‌بن‌جعفر (ع) قم، قطعه ۱۸ ردیف دوم قرار دارد.